XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Halere, erreflejoaren erreflejozko portaera konstatu duguna izanik, beren Herri sistimaren subiraniari buruzko teoria edo ikuskera etzen historiko uneak eskatzen zuen jazarraldiari ihardesteko neurrikoa.

Lehen, partaidetza konpartitua Herriaren egitura mentalari zegokionean sinbolozko adierazgarri besterik ez izatean, nahiz eta egitura materialari buruzkoa erreala izan, Herri izatearen iraupena zihurtatua agertzen baitzen.

Orain, aldiz, Herriaren egitura mentala menperatzera zioan eraso berria.

Etzagun, ordea, pentsa bi aldiak bata bestearengandik zeharo berezten direnik: aro berriko agintearen ardatza (partaidetza konpartitua) atzerrian errotu zelarik, gure Herriak bere errepresentatibitatea errepresentatzean, ondorengo menperakuntza osoari ateak ideki bait zizkion.

Bi uneak uztarri berak biltzen bait ditu.

Honela bada, lehendabiziko karlistada egin zuten euskal herrikideek Herri teoria bat, baino, aldi berean, gehiago eta gutiago zen zerbait bizi izan zutela ondoriotuko dugu.

Zeren, eguneroko bizitza harremanetan topatzen zuten menperakuntzari erreflejoaren erreflejoz ihardesten bait zioten.

Eguneroko bizitza praktikoan menperakuntza alor guzietan pairatzeak teorien gainetiko zerbait bait daramaki, eta horrek konpreniarazten du Herria hain erraz eta bete betean menperatzaileari jazartzea.

Norbaitek, uste gabean, jasotzen duen kaskarreko baten aurrean ohi duen erreflejoaren erreflejozko erantzunaren pareko ageri zaigu orduko Herriak lehen menperakuntza osoari emandako ihardespena.